مادر کدام صفیم ؟حسین یا کوفه ؟

مساله مهم فکر کردن به اینست که که آیا ما از رفتار کوفیان در امانیم ؟ما امروز شعار میدهیم که ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند وگرچه این شعار از سر صدق است اما حوادث روزگار پستی وبلندی هائی را می آفریند که که انسان را دچار تحولات عجیبی میکند که تغییر نظر میدهد بدون اینکه خود را بفریبیم فکر کنیم اگر من در زمان امام حسین بودم در کدام گروه قرار می گرفتم ؟امروز شعار یا لیتنا کنا معک سر میدهیم اما اگر انروز بودیم چه میکردیم ؟آیا با حسین بودیم ؟ یا بی طرف وبی تفاوت مینشستیم ؟ یا در برابر ش  صف میکشیدیم ؟

آن روز کسانی بودند که امام با آنها صحبت کرد وبه یاری طلبید برخی از یاران علی (ع) بودند  عبیدالله بن حر از انها بود که فقط اسب وشمشیرش را به امام تقدیم کرد وامام فرمود اسب وشمشیرت را بردار وبرو!که اگر اینجا بمانی وصدای یاری مارا بطلبی وبه یاری نیایی در جهنم جاودان خواهی بود !

اگر مابودیم بهتر از او عمل میکردیم ؟یاید شرایط زمان را بیازماییم آیا اگر شرایطی آن گونه باشد ما چه میکنیم ؟

اگر رفتار ما بعد از انقلاب سیر نزولی پیدا کرده ،اگر بعضی جبهه رفته ها قاچاقچی شدند ،اگر در خانه هایی که روزی مجالس عزاداری  برپا بود امروز مجالس دیگری برپاست و.... باید در وفاداری خود به سید الشهدا شک کنیم  باید در این که اگر بودیم جز 72 نفر بودیم شک کنیم

راستی اگر نمی تونیم جزو یاران حضرت باشیم چرا ؟

ادامه دارد

از کتاب در پرتو آذرخش –استاد مصباح یزدی